احساس جهنجهوڙين هن جا ٿا
احساس روئاڙين هن جا ٿا
-------------------------------------------------------------------------
جڏهن چنڊ بڻايل گهايل هو
جڏهن چنڊ بڻايل گهايل هو
احساس هئا تنهنجي ذلفن جا
تنهنجي ساهه کڻڻ جي گرمي
هئي ساهه ڀريندي جيون ۾
مدهوش بڻائي رکندي هئي
پاڻيءَ جون بوندون ذلفن مان
راتين جو جاڳايل هوندو هئس
تنهنجي نازڪ نرمل ٻانهن ۾
دلبر ڪيڏو نه مجبور هئس
پر تون ڇا سمجهي آهي ڇا...
احساس هئا تنهنجي جيون سان
تنهنجي ڪينجهر جهڙين اکڙين جا
۽ ڪومل ڪومل چپڙن جا
۽ ڪومل ڪومل چپڙن جا
احساس جهنجهوڙين ٿا...
احساس ئي مارين هُن ٿا...
مان سمجهي نه سگهيس ڪير آ هوءَ
هر سانوڻ جي اُن موسم ۾
جڏهن بارش رم جهم پوندي آ
مونکي هُن جي ياد ئي ايندي آ
پر سمجهي سگهيس نه ڪير آ هوءَ
ڇو منهنجو روح بيچين رهي
هوءَ ڪهڙي آخر هستي آ
هوءَ ڪهڙي آخر هستي آ
موسم ۾ جنهن سان مستي آ
هر رات جاڳائي ٿي مونکي
چنڊ جي چانڊوڪي صورت ۾
نه سامهون منهنجي ايندي آ
مان ان لاءِ ٿو بيچين رهان
صدين جي گذريل لمحن کان
آ هُنَ جي ذات گمنام اعجاز
هوءَ ڪهڙي آخر هستي آ
چئين ٿو ته وجود جي ذرن ۾
هر رستي هُن جي بستي آ
هوءَ ڪهڙي آخر هستي آ...
احساس جهنجهوڙين هن جا ٿا
احساس روئاڙين هن جا ٿا
هيءَ ان جي سموري مستي آ
منهنجي دل جي تند تنوارن کي
منهنجي دل جي تند تنوارن کي
هوءَ رهندي هر پل ڇهندي آ
تون ڇو ٿو منجهيل اعجاز رهين
هوءَ ناهي سلجهيل راز او يار
آهن ڪئين صديون گذري ويون
تو ناهي سڃاتو ڪير آ هوءَ...!
تون به عجيب ئي هستي آن..!
هاڻي تون به حوش ته ڪر...
آ جيون تنهنجو گذرڻ تي
سنڌوءَ جي تمنا تون نه ڪر
سنڌو آ اجڙيل صدين کان
هوءَ آهي مئن جو ڍڳ بڻيل
گذري ويا هاڻي سال هزار
اعجاز تون هاڻي حوش ته ڪر
تون به عجيب ئي هستي آن...!
هر بهار تنهنجي جيون جي
هاڻي آهي خزان جي چادر ۾
نه ڦٽندا تنهنجي جيون ۾
اهي سهڻن خوابن جا گلڙا
اهي ڏاڍا وڻ اميدن جا
هاڻي پاڙائون آهن پٽجي ويا
اعجاز تون هاڻي حوش ته
ڇڏ سنڌوءَ جي پرچار ڪرڻ
هوءَ توکي ڪين ڪي ملڻي آ
بس تون به عجيب ئي هستي آن
احساس جهنجهوڙين هن جا ٿا
احسان روئاڙين هن جا
احسان روئاڙين هن جا
-----------------------
اعجاز علي سنڌو
No comments:
Post a Comment