مان پاڻ نٿو هي شعر لکان
---------------------------- -------------------------------------------------
مان پاڻ نٿو هي شعر لکان
هڪ ذات حسن جي آهي يار
جا مونکي ٿي بيچين رکي
بيڪار وجود هن منهنجي کي
توئي ڏنو هو ڪو مقصد
تو سان گذريل هر هڪ لمحو
ڪين وساري سگهندس او يار
وکريل وجود کي سميٽڻ لاءِ
ڪائنات سموري تون ئي هئينءَ
کائي تير تنهنجي نيڻن جا
۽ ڪارين ڪارين ذلفن جا
مان ٿي ويو پورو گهايل هان
اهي گهاءَ ماضيءَ جا تازا آهن
۽ دل جي ديوارن تي ليڪا
جيڪي تنهنجا آهن نقش ٿيل
مان ناهيان خد ۾ شامل ٿيل
سڀ تنهنجي آهي عنايت او يار
ماضيءَ منهنجي جي يادن ۾
اهي ٽهڪ اڃا به گونجن ٿا،
هر گذريل ان سان رات منهنجي
ويو پورو قصو ماضي ٿي
ويو جيون سمورو گذري آ
پر مان به رهان ٿو ماضيءَ ۾
منهنجو ناهي ڪوئي حال او يار
جنهن ماضيءَ کان تڙپايو آ
تو هن کي ڪين سڃاتو آ
تون ناهين اهڙي ذات اعجاز
جو ان تي ويٺو شعر لکين
تون پاڻ اڻپورو شعر آهين
نه ٿيندين ڪڏهن به پورو او يار
تون آهين ڪهڙي ذات اعجاز
آ هُن جي سموري عنايت او يار
مان پاڻ نٿو هي شعر لکان
هڪ ذات حسن جي آهي يار
-------------------------------
اعجاز علي سنڌو
No comments:
Post a Comment