مان جيستائين ان حسين ڪردار جيوجود جي پهرن ۾ رهيس
پاڻ کي هر وقت ان جي
موجن جي مهور ۾ محسوس ڪيم
ان جي خوشبو
منهنجي ساهه ۾ سمائجڻ لڳي هئي،هوءَ هڪ اهڙو اڻ ڏٺل روپ
جيڪا ڄڻ اڌ مڪمل خواب هئي
۽ هڪ خواب جيان
اک کلندي ئي پاڻ کي
ان جي موجن جي لهرن کان
محروم سمجهيم
واقعي.......
اهو هڪ عجيب واقعو هو
جنهن سان مان ڪجهه نه وڃائيندي به
سڀ ڪجهه وڃائي ويٺس
منهنجي آسپاس ڪو به جنازو نه هو
پر پوءِ به ڄڻ منهنجي اندر ۾
ڪو روڄ راڙو جاري هو
منهنجو وجود
هڪ عجيب خوف ۽ حراس ۾ وڪوڙيل هو
هميشه تنهائين جي پاڇن ۾ رهڻ جو عادي هئڻ باوجود
ائين لڳي رهيو هو
ڄڻ ڪنهن مون کان
بي مثل جيون ساٿيءَ جوساٿ کسي
مونکي تنهائين ۾ قيد ڪري ڇڏيو هجي....
مان ڪيئن يقين ڪري ويهي رهان....!!؟
مان ڪيئن يقين ڪري ويهي رهان....!!؟
مان پاڻ کي ڪيئن سمجهايان ....!!؟
ذهن ۾ ويٺل اهو ڪڏهن نه سمجهه ۾ ايندڙ
شوخ، چنچل ۽ سڀ کان منفرد ڪردار
ذهن ۾ ويٺل اهو ڪڏهن نه سمجهه ۾ ايندڙ
شوخ، چنچل ۽ سڀ کان منفرد ڪردار
پنهنجو ڪردار نڀائي
هڪ پل ۾ ڄڻ ذهن جي اونهائين ۾ ٻڏندي
هڪ پل ۾ ڄڻ ذهن جي اونهائين ۾ ٻڏندي
ماضيءَ جي تهن ۾ جذب ٿي ويو
۽ مان ڏسندو رهيس......
هوءَ هڪ اهڙو باغي ڪردار هئي
۽ مان ڏسندو رهيس......
هوءَ هڪ اهڙو باغي ڪردار هئي
No comments:
Post a Comment